உன்
உடலை
கூறுபோட்டு
வெளிவந்தேன் நான் .

பிரசவ
மயக்கம் தெளிந்து
என்
முகத்தை பார்த்து
பூரிப்படைந்தாய்
நீ
வலிகளை மறந்து.

வலிகளை
உண்டாக்கிய என்னால்
ஆறுதல் கூட
சொல்ல முடியவில்லை உனக்கு.

என்னால்
முடிந்தது ஒன்றுதான்
என்
முதல் அழுகை
அது
உனக்கே சமர்ப்பணம்.

ஆரம்பப் பள்ளியில்
என்னோடு கூடவே இருந்தான்
பட்டன் அறுந்து போன
சட்டையோடு
ஒரு நண்பன்.

ஆசிரியர் மேஜையில்
சாக்பீஸ் திருடினாலும்,
பள்ளித் தோட்டத்தில்
கொய்யா திருடினாலும்
பாதி தர தவறாதவன்.

வீட்டுப் பாடங்களை
எழுத மறந்து போன
நாட்களில் எல்லாம்,
ஆசிரியர் வரக்கூடாதெனும்
என்
பிரார்த்தனையில் தவறாமல்
அவனும் பங்கெடுப்பதுண்டு.

மாங்கா தின்றும்,
கடலை மிட்டாய்
கடித்துச் சிரித்தும்,
புன்னை மரத்தடியில்
புன்னக்காய் பொறுக்கிக்
கோலி விளையாடியும்,
எங்கள்
முதல் ஐந்தாண்டுக் கல்வி
கரைந்தே போயிற்று.

பிரியவே முடியாதென்றும்
உடையவே கூடாதென்றும்
நான்
கங்கணம் கட்டிக் கொண்ட
முதல் நண்பன் அவன்.

பின்,
அந்த மே மாத
வெயில் விடுமுறைக்குப் பின்
நான்
ஆறாம் வகுப்புக்கு சென்றபோது
அவன்
நினைவுகள் மட்டும்
அவ்வப்போது வந்து சென்றன.

அவன் வீட்டுக்கும்
என் வீட்டுக்கும்
சில கிலோமீட்டர் தான்
தூரம்.
அப்போது.

நாங்களோ வெவ்வேறு திசையில்
வெகுதூரம்
நடந்திருந்தோம்.

கடந்து விட்டது
10 ஆண்டு,

இப்போது பார்த்தால்,
"மணி என்னாச்சு " என்று கேட்டு
நகரக் கூடும்.
பரிச்சயமில்லாத
புது முகம் கண்டு.

கவிதை எழுத தொடங்கினேன்,
உன்னை நினைத்து!
இடம் பிடித்தேன்,
கவிதையை நினைத்து...
கவிதை எழுதி தோற்றவர்கள் பட்டியலில்!!

என்னவளே!

சொல்லத்தெரியாத என்
காதலைப் பற்றி...

விழித்தே இருக்கும் என்
விழியைக் கேளடி!

நினைத்தே கிடக்கும் என்
நெஞ்சத்தைக் கேளடி!

புசிக்காமலே இருக்கும் என்
பசியைக் கேளடி!

மௌனித்தே இருக்கும் என்
மொழியைக் கேளடி!

இதனைத் தெரிந்தும்
தெரியாமல் நடிக்கும்
உன் இதயத்தைக் கேளடி!

நான் சொல்லாமலே அறிவாய்
என்
உன்
நம்
காதலை...

என் அம்மாவிற்கு
உவமை சொல்ல
முயல்கிறேன்.

என் அம்மாவிற்கு
உவமையாக
கடவுளை சொன்னால்,
வேண்டாம்
கடவுள் என்றால்
மதம் இறுக்கும்
மதம் இருந்தால்
சண்டைகள் இருக்கும்.

என் அம்மாவிற்கு
உவமையாக
காற்றை சொன்னால்,
வேண்டாம்
காற்று
மரத்தின் தலை அசைத்தால்
தென்றல்
மரத்தின் வேரை அசைத்தால்
புயல்.

என் அம்மாவிற்கு
உவமையாக
மழையை சொன்னால்,
வேண்டாம்
மழையால் நிலத்தில்
விதைத்தது முளைக்கும்
அதுவே வெள்ள்மானால்
முளைத்தது அனைத்தும் மூழ்கும்

உலகில் குறையே
இல்லாத நிறை எது?

எல்லா உவமைகளும் உமையாய் நிற்கும்,,,

இப்போது புரிகிறது
என் அம்மாவிற்கு
உவமை
என் அம்மா மட்டும் தான்.

உன் நினைவுகள்,
என் தவிப்புகள்
கிறுக்கல்களாய் விழுந்துகொண்டிருக்க
படித்தவர்கள் சொன்னார்கள்
"நல்ல கவிதை".

உனக்குத் தெரியுமா என
எனக்குத் தெரியாது
உன்னைவிட அழகானவள்
நீ!

நீ முகத்தில்
எழுதும் அதையே
காகிகத்தில் வரைகிறேன்
கவிதை என்கிறது
உலகம்!

எழில் என்பதற்கு
சரியான எடுத்துக்காட்டு
கேட்டேன் உன்னைக் காட்டியது
தமிழ்!

வானப் போர்வையெங்கும்
நட்சத்திர ஓட்டைகள்!
உன் கூந்தல்
உதிர் கறுநூல்களை தா!
தைத்துக் கொள்ளட்டும்
இரவு!

உன் உயிரோடு உயிராகும்
வரம் கூட வேண்டாம்!
உன் உயிருக்கு நிழலாகும்
வாய்ப்பாவது தா!

உறங்கட்டும் விடு!
உன்னை தேடோ
தேடோ என்று தேடி
என்னிடம் கொடுத்த
களைப்பில் உறங்கிக்கிடக்கின்றன
என் கவிதைகள்!

நட்பா ?
காதலா ?
தலைப்பு தெரியவில்லை

எப்படி உன்னை அழைப்பது
என்னவளே என்றா?
என் தோழியே என்றா?
பதில் தெரியவில்லை,
இந்த கவிதைக்கு தலைப்பும் தெரியவில்லை.

ஜன்னல் ஓர இருக்கையில் வீசும்
காற்றின் வருடலில்
உன் ஸ்பரிசத்தை உணர்கிறேன்.
அர்த்தம் புரியவில்லை இந்த வருடலுக்கு,
தலைப்பு தெரியவில்லை இந்த கவிதைக்கு.

உணவு உன்ன செல்லும் முன்
ஒரு நிமிடம் நினைக்கிறேன் ,
நீயும் உண்டிருப்பாயா என்று
அர்த்தம் புரியவில்லை இந்த உணர்விற்கு,
தலைப்பு தெரியவில்லை இந்த கவிதைக்கு.

தேர்வு அறையில் எல்லோரும்
விடையை வரையறுக்க ,
என் மனம் மட்டும் உன்னை வரையறுப்பது ஏன் ?
விடை தெரியவில்லை ,
இந்த கவிதைக்கு தலைப்பும் தெரியவில்லை.

பல பெண்களை கடந்து வந்த எனக்கு
உன்னை மட்டும் கடந்து செல்ல மனமில்லை ,
ஏன் இந்த மன மறுப்பு ?
புரியவில்லை ,
இந்த கவிதைக்கு தலைப்பும் தெரியவில்லை.

என் கைபேசிக்கு
SMS வரும்போதெல்லாம்
அது நீயாக இருக்க வேண்டும் என்ற
வேண்டுதலுடன் திறக்கிறேன்.
ஏன் இந்த வேண்டுதல்?
தெரியவில்லை,
இந்த கவிதைக்கு தலைப்பும் தெரியவில்லை.

நண்பர் கூட்டம் நம்மை
இணைத்து பேசும் பொது
கோபிக்காமல் நகைக்கிறேன்,
அர்த்தம் புரியவில்லை இந்த நகைப்பிற்கு
தலைப்பும் தெரியவில்லை இந்த கவிதைக்கு.

வண்டி ஓட்டும் போது
ரோட்டில் கவனம் வைத்து ஓட்ட வேண்டுமாம்,
அப்பொழுது கூட என் கவனம்
உன்னிடமிருந்து இறங்க மறுப்பது
ஏன் என்று தெரியவில்லை
இந்த கவிதைக்கு தலைப்பும் தெரியவில்லை

உன்னை பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில்
வருடங்கள் நிமிடங்களாகவும்
உன்னை நினைத்துக் கொண்டிருக்கையில்
நிமிடங்கள் வருடங்களாகவும்
மாறிப் போவது ஏன்னென்று தெரியவில்லை
இந்த கவிதைக்கு தலைப்பும் தெரியவில்லை.

C, C++, JAVA என
பல மொழி புரிந்த
இந்த மென்பொருளாளனுக்கு
உன் விழி பேசும் மௌன மொழி மட்டும்
புரியாதது என்னென்று தெரியவில்லை,
இந்த கவிதைக்கு தலைப்பும் தெரியவில்லை.

" உன் கவனம் படிப்பில் இல்லை "
இது மதிப்பெண் குறைந்தபோது
என் தந்தை சொன்னது.
என் கவனம் முழுவதும் உன் மீது இருப்பது
பாவம் அவருக்கு தெரியவில்லை.
இந்த கவிதைக்கு தலைப்பிட
எனக்கு தெரியவில்லை.