அசைபோட்டு பார்க்கிறேன்
அந்த கால நாட்களை...
என் வாழ்வின்
வசந்த கால நாட்களை....
நட்பா காதலா என
தலைப்பு தெரியாமல்
தலையை பித்துக்கொண்ட நாட்களை....
அவளையே தோழியாகவும்,
அவளையே காதலியாகவும் பாவித்து
கவிதை கிறுக்கிய நாட்களை....
அவள் என்னை பார்க்கிறாளா
என பார்த்தே
என் பொழுதை கழித்த நாட்களை....
இன்று ,நாளை
என நாட்களை நான் கடத்தி கொண்டிருக்க
என்னை கடந்து சென்ற நாட்களை....
நெருங்கி நின்று பார்க்க
பயந்த கோழையாய்
விலகி நின்று அவளை ரசித்த நாட்களை....
அவளை சுற்றி
அவளுக்கே தெரியாமல்
வட்டமடித்த நாட்களை ....
என் இன்பம்
என் துன்பம்
இரண்டையும் தந்தவள் அவள்.
இன்று அசைபோட்டு பார்க்கிறேன்...
அவளது புன்முகம் கண்டு
என்னை பூரிப்படைய செய்த நாட்களை...
அவளது துளி சோகம் கண்டு
என்னை ஆழ்துயரில் ஆழ்த்திய
கருப்பு நாட்களை ....
அவள் வரும் வழி பார்த்து
மணிக்கணக்கில்
காத்துகிடந்த நாட்களை....
அவளது கடைக்கண்
பார்வை வேண்டி
தவம் கிடந்த நாட்களை ....
அவள் பேசிய ஓரிரு வார்த்தைகள்
என்னுள் ஓயாமல்
ஒலித்துக்கொண்டிருந்த நாட்களை....
எனக்குள் எனக்காய் பிறந்த இதயம்
நித்தம் நித்தம்
அவளுக்காய் துடித்த நாட்களை ....
எவ்வளவு யோசித்தும்
பதில் கிடைக்கவில்லை
எனக்குள் தோன்றிய என் காதல்
எனக்குள்ளேயே மறைந்ததன்
மர்மம் தான் என்னவோ ....?
0 comments:
Post a Comment