எப்போதும் போல
வெட்டி அரட்டை அடித்து கொண்டிருந்த
அந்த எட்டாவது அவரில்...


திடீரென ஒரு யோசனை
வெட்டியாய் போகும் இந்த நேரத்தில்,
ஒரு கவிதை கிறுக்கினால் என்ன ?


கிழித்தேன் ஒரு பேப்பரை,
நண்பனின் compiler நோட்டில் இருந்து
அவனுக்கே தெரியாமல்...


ஈசானி மூலையில்
இடம்பிடித்து எழுத தொடங்கினேன்.
அது எனக்கு ராசியான இடமும்கூட...


பத்து நிமிட பந்தயத்துக்கு பின்
ஆகா ஓகோ என என் கவிதையை
நானே பாராட்டிகொண்டிருந்த வேலையில்,
அருகிநினில் வந்து நின்றான் நண்பன் ஒருவன்...


வந்தவன் ,
படித்து பார்க்க permission கேட்டான்.
படித்த உடன் கிடைக்கும் பாராட்டு என்றெண்ணி
படிக்க கொடுத்தேன் ஆசையோடு...


படித்து முடித்தவன் கிழித்து எறிந்தான்,
பரிதாபமாய் பார்த்த என் முகத்தில்
காரி உமிழ்ந்தான்...


" தூ இதெல்லாம் ஒரு பொழப்பு "
அவன் சொன்ன இந்த வார்த்தைகளின் echo
இன்னுமும் என் காதுகளில்...


நல்ல வேளை
இத எந்த பொன்னும் பாக்கள.....


அவன் கிழித்து எறிந்த பேப்பரில்
உமிழ்ந்த எசில்லை துடைத்து எறிந்துவிட்டு
மீண்டும் கவிதை எழுத அமர்ந்தேன்
அதே ஈசாணி மூளையில்...




**இதுக்கெல்லாம் feel பண்ணா எப்புடி
இன்னும் எவ்வளவோ இருக்கு...
போங்க boss போங்க boss