சம்பத் ஒரு சகாப்தம்
14.8.2009 முதல் நான்
தனிமரம் ஆனேன்...
சம்பத் என்னை தனியா விட்டுட்டு போய்ட்டான்,
என்னை முழுமையா புரிஞ்சுக்குட்ட
முதல் நண்பன்,
ஒரே நண்பன்.
ஆரம்பத்தில் என்னால் தாங்க
முடியவில்லை....
இப்பொழுது பழக முயற்சிக்கிறேன்...
தனிமையில் இருக்க....
பழக்கப்பட்டு விடும் என்ற
நம்பிக்கை இருக்கிறது ....
எல்லா வற்றையும் மறக்க நினைக்கிறேன்...
மறக்க முடியவில்லை.....
தனிமையின் புலம்பலாய் போகின்றன
என் மௌனங்கள் ....
என்னோட சோகங்களை நான்
யார்கிட்டயும் பகிர்ந்துகொள்ள விரும்பல
என்னை பார்த்து பிறர் வருத்தப்படுவதை
நான் விரும்பவில்லை.
மனது வலிக்கின்ற போதெல்லாம்
புல்தரையில் புலம்புகிறேன்
புர்க்களோடு...
அதுவும் என் வேதனையை கேட்டு
அழுது விடுகிறது...
அதன் மேல் கண்ணீரை காண்கிறேன்
எல்லாவற்றையும் எளிதாக எடுத்துக் கொள்ள முயற்சிக்கிறேன்.....
என்னால் முடியவில்லை ....
என் சிறிய மனம் குழந்தையைப் போன்று
திரும்ப திரும்ப பழயதை
நினைவுக்கு கொண்டு வந்து விடுகின்றது.....
கல்லாய் இருக்கும் கடவுளுக்கு நன்றி
சொல்லுறேன் ,
ஒரு நல்ல உள்ளதோடு சிலநாள் பழகுற
வரத்தை எனக்கு கொடுத்ததுக்காக
கடவுள்னு நீங்க சொல்லுற
கல்லை வெறுக்குறேன் ,
நல்லவன் யாரு கேட்டவன் யாருன்னு
பாக்காம
எல்லோரையும் கொன்னு குவிக்குற
சர்வாதிகாரி அந்த கடவுள்
மாப்ள,
நீ என்னோடு இருந்தப்ப
எப்போதோ எடுத்த நிழற்படங்கள்
நீ இப்ப என்னோடு இல்லாத
நிஜத்தை நினைவுபடுத்தும் போதெல்லாம்
நிஜத்தில் உன் நினைவுகள் என் நிழலாய் என்றும்
என்னுடன் இருப்பதை ஏனோ மறுக்க முடிவதில்லை.....
உன்னைப் போலவே
உன் நினைவுகளும்
விசித்திரமானவை தான்...
உன்னோடு ,
என்றோ சிரித்ததை நினைத்தால்
இன்று அழுகை வருகிறது...
பிரிவு என்பது யாராலும்
மறக்க முடியாத வலி...
நினைவு என்பது யாராலும்
திருட முடியாத பரிசு...
உன்னுடைய பரிசுகளும்
என்னுடைய வலிகளும்
அடிக்கடி பலப்பரிட்சை செய்கின்றன
கடைசில ஜெயிப்பது என்னவோ
என்னோட வலிகள் தான் .
என்றேனும் ஒரு நாள்
உன் நினைவலைகளில்
என் ஞாபகம் வந்தால்
ஒரு முறை வந்து போடா மாப்ள...
பொக்கிஷங்கள்
பொக்கிஷங்களாக ...!
கடைசியாய் நானும்
உன்னை முதல் முதலாய் பார்த்த போது
நீ சிந்திய வெட்கத்தின் ஓசை
இன்னும் என் காதுகளில்...
உன்னிடம் முதல் முதலாய்
பேசிய என் வார்த்தைகளின் வாசம்
இன்னும் என் நாசியில்...
உன்னிடம் பெற்ற முதல்
தேநீர் கோப்பை சுட்ட வட
இன்னும் என் விரல்களில்...
உனது விழியால் விடுத்த முதல்
அழைப்பின் தாக்கம்
இன்னும் என் கண்களில்...
உனது கூந்தல் என் மேல் உதிர்த்த முதல்
மல்லிகை பூ
இன்னும் என் கைகளில்...
உனது முதல் தொலைபேசி அழைப்பின்
மணி துளிகள்
இன்னும் என் கடிகாரத்தில்...
இப்படிகாலத்தை வென்று விட முயற்சிப்பவர்களின்
பட்டியலில் கடைசியாய் நானும்.....
சொர்க்கத்தில் இருந்து நரகத்தை நோக்கி
ஒவ்வொருத்தனும் கெளம்பும் போது
நான் மட்டும் தூங்கிக்கிட்ருப்பேன்
எட்டு முப்பது ஆகுற வரைக்கும்...
அடிச்சி புடிச்சி கெளம்புறப்போ
அரை குறையா குளிச்சதுண்டு
பத்து நிமிஷ பந்தயத்துல
பட படன்னு சாப்டதுண்டு
பதட்டதோட சாப்பிட்டாலும்
பந்தயத்துல தோற்றது இல்ல
விறுவிறுன்னு நடந்து வந்து
காலேஜ் Gate நெருங்குறப்போ
'வெறுப்படிக்கிதுடா மச்சான்'னு
ஒருத்தன் பொலம்பி தொலச்சா,
வேற எதுவும் யோசிக்காம
வேக வேகமா திரும்பிடுவோம்
வெட்டியா ரூம்ல அரட்டை அடிக்க,
இல்ல துறையூர் போயி
தியேட்டர்ல படம் பாக்க!
'கஷ்டப்பட்டு' காலேஜிக்கு போனா
கடங்கார professor கழுத்தறுப்பான்...
assignment எழுதாத பாவத்துக்கு
நாள் முழுக்க நிக்கவச்சி தாலியறுப்பான்!
கேலி கிண்டல் பஞ்சமில்ல,
கூத்து கும்மாள குறையுமில்ல.
ஈ அடிச்சான் காபி இந்தபக்கம்னா
அத அடிப்பான் காபி அந்தபக்கம்...
ஒருத்தன் மட்டும் படிச்சிட்டு வந்து
ஒன்பது பேர் பாஸ் ஆனதுண்டு!
நம் நட்பில் கவலைக்கு இடமேஇல்லை
வகுப்பு ஏட்டில் பெயர் இருக்கிறது,
ஆள் யார்?அது வாத்தியருக்கு விளங்கவில்லை
ஆறு மாதம் முக்கி முக்கி படிக்க வேண்டியதை
ஒரே இரவில் எப்படி படிக்கிறோமோ தெரியவில்லை
ஒரே வண்டியில் நான்கு பேர் சென்று
சறுக்கி விழுந்த போது வலி தெரியவில்லை
எதையும் நண்பணிடத்தில் மறைத்ததில்லை
சுற்றுச் சூழலை நினைத்ததில்லை
பல மொழிகள் பேசும் மாணவர்கள் இருந்தாலும்
நட்புக்கு மட்டும் மொழி இருந்ததில்லை
வகுப்பை தவிர கல்லூரியின் மற்ற இடங்களில்
நாம் கால் வைக்காத இடமில்லை
வந்த முதல் நாளில், தெரிந்தவர் தவிர
வேறொருவருடன் பேசி நினைவில்லை
ஒரே வாரத்தில் மாமன் மச்சான் உறவு
எங்கிருந்து வந்ததோ தெரியவில்லை
கல்லூரி முடிந்தும் வீடு திரும்ப மனமில்லை
நட்புக்கு மட்டும் என்றும் விடுமுறையில்லை
பசியில யாரும் தவிச்சதில்ல
காரணம் - தவிக்க விட்டதில்ல...
சட்டைய மாத்தி போட்டுக்குவோம்
சாதி சமயம் பாத்ததில்ல,
மூஞ்சிமேல காலபோட்டு தூங்கினாலும்
முகவரி என்னன்னு கேட்டதில்ல!
படிச்சாலும் படிக்கலன்னாலும்
பிரிச்சி வச்சி பாத்ததில்ல...
அரியர்ஸ் வெச்சாலும் வெக்கலன்னாலும்
அந்தஸ்த்து பாத்த ஞாபகமில்ல!
exam time ல உதவி பண்ணுற நன்பனை பார்த்து
மனசு கட்டபொம்மனா
நண்பனுக்கு நன்றி சொல்ல
கண்ணு எட்டப்பனா
கண்ணீர் சிந்தி காட்டி குடுக்கும்...
பக்குவமா இத கண்டும் காணாம,
நண்பன் தட்டி கொடுக்க நெனைக்கிறப்போ
'சாப்பாட்ல காரம்டா மச்சான்'னு
சமாளிச்சி எழுந்து போவோம்...
நாட்கள் நகர நகர,
வருஷங்கள் ஓடுது,
மனசு கணக்குது,
மிச்சம் இருப்பது இன்னும் ஒரு வருஷம் தான்,
பிரிவை நினைத்தாலே கொடுமையா இருக்கு,
இந்த கொடுமையெல்லாம் பத்தாம
'இன்னிக்காவது பேச மாட்டாளா?' ன்னு
இஞ்சிமறப்பா போல ஒரு காதல்,
தேசம் கடந்து போனாலும்
பாசம் மறந்து போகாது!
பேசக் கூட மறந்தாலும்
வாசம் மாறி போகாது!
வருஷம் பல கழிஞ்சாலும்
வரவேற்பு குறையாது!
வசதி வாய்ப்பு வந்தாலும்
'மாமா' 'மச்சான்' மாறாது!
உண்மைக் காதல்.....
நீ என்னை மறந்து,
நான் உன்னை மறந்து,
நாம் உலகத்தினை மறந்து,
உயிர் தந்த பெற்றோரை மறந்து,
உடனிருக்கும் நட்பினை மறந்து,
தொலைபேசியில் மணிகணக்காய்,
அரட்டை அடிப்பதில் இல்லை -
உண்மைக் காதல்.....
கடற்கரையில் அமர்ந்து,
ஒருவர் மீது ஒருவர் சாய்ந்து,
கனவு காண்பதில் இல்லை -
உண்மைக் காதல்.....
உல்லாச உணவகங்களில்
ஒரு குவளை தேநீரை
ஒரு மணி நேரம் உறிஞ்சுவதில் இல்லை-
உண்மைக் காதல்.....
பிறகு ,
உண்மைக் காதல் எது ?
என்று தானே கேட்கிறாய்...
அதை தான் நானும்
தேடிக்கொண்டு இருக்கிறேன், பல ஆண்டுகளாக.
இறைவனுக்கு
அன்புள்ள இறைவனே,
ஆத்திரத்தில் நான் எழுதும் கடிதம்...
நான் இங்கு நலம் இல்லை...
நீயங்கு நலமா ???
கண்டிப்பாக நலமாகத்தான் இருப்பாய்...
நாங்கள் படும் வேதனையை
கண்டு களிப்பவனாயிற்றே நீ...
ஆகையால் தான் கூறினேன்.
இங்குள்ள அனைவருக்கும் உள்ள
பிரச்சனைகள் வேறு வேறு விதம்...
ஆனால் எல்லாவற்றிற்கும் அடிப்படை காரணம்,
பாழாய்ப்போன இந்த காதல் தான்...
இவற்றில் இருந்து மீண்டு வருவதற்கு
மூன்று வழிகளை கூறுகிறேன்
தயவுசெய்து அதனை செய்து விடு இறைவா!!!
ஒன்று, காதலை அடியொடுபிடிங்கி விடு
இரண்டு, ஆண்களின் கண்களைபறித்து விடு
மூன்று, பெண்களுக்கு காதலிக்க கற்று கொடுத்து விடு....
இதில் எதாவது ஒன்று நிகழ்ந்தாலும்
நிச்சயம் இந்த உலகம் அமைதி பெரும்.
இறைவனே!!! தகவல் கிடைத்தவுடன்
பதில்கடிதம் அனுப்பவும்...
பதிலை எதிர் பார்த்து ,
- சத்யா
எனக்கும் GOOGLE KKUM சண்டை
வந்தது.....
எதை கொடுத்தாலும் ஏதாவது நான்கைந்து
இணைய தள முகவரிகளை
கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது.....
நான் தோற்று விடுவேனோ
என்று நினைத்தேன்.....
சட்டென்று நினைவுக்கு வந்தது
உன் நினைவுகள்....
உன் அழகுக்கு இணையான பெண்ணும்
இந்த பூமியில் உண்டா?
என்று வினா தொடுத்தேன்.....
இன்னும் தேடிக் கொண்டிருக்கிறது.,
திரும்ப தேடும் நாட்கள்...
எல்லோரும் அமர்ந்திருந்த
காதலர் தினம்
முதல் காதல்
வெள்ளை மேகங்களில்
இரவு மிதந்து செல்வதை
அவள் கண்களில்....
அவளை பார்த்த நொடியில்
புதிதாய் பிறக்க வில்லை...
இறந்து மீண்டும் பிறந்தேன்.!
அமாவாசை இருட்டில்
நிலவு தெரிந்தது...
சுட்டெரிக்கும் வெயிலில்
பனி துளி கண்டேன்...
புதிராய் வாழ்கை...
நிதானமாய் நிலை கொலைத்ததது...
பிறகு என்ன...
அவளை சுற்றியே என் பின்பம்...
அவளது மந்திர பார்வையில்...
மாதங்கள் களித்தேன்.!
அவள் தான் என்னவள்...
என்ற வியப்பு !
நான் தான் அவளுடையவனா ?
என்ற தவிப்பு...
அன்று மட்டும் என்னவோ,
அவள் பார்வையில் புதிய பரிணாமம் !
பார்வை சாரலை வீசி விட்டு,
மறைந்து கொண்டு இருந்தாள்...
அவள் பார்வையில் இருந்து மீண்டு
கொன்றுந்தேன்...
எட்ட சென்று...
புன்னகைத்த நொடியில்
உணர வைத்தாள் ,
அவள் காதலை...
கண்களால் காதல்
சொன்னதினாலோ என்னவோ,
ஒரு நாள்
என்னை குருடனாக்கி...
விலகி சென்றாள்...
காதல் பொய்த்து போனது.
உண்மை தான்
பொய்த்தது அவள் காதல் மட்டுமே...
என் காதல் மாறாமல் இன்னமும்...
ஒரு ஓரத்தில் பூத்து கொண்டு தான் இருக்கிறது.
முதலில் கிடைத்த பார்வை...
அனுபவம்...
முதல் கனவு...
நான் தேர்ந்து எடுத்த முதல் பெண்...
முதல் காதலி...
முதல் காதல்...
தோற்றாலும்,
நினைவுகளில் மலர்ந்து கொண்டு தான் இருப்பாள்...
என் டைரியில் எங்கோ ஒரு ஓரத்தில் அவள்,
இருந்து கொண்டு தான் இருப்பாள்
என் எண்பது வயதிலும்...
வேதியியல் மாற்றம்
உன்னால் என்னுள் நிகழ்ந்து விட்ட
வேதியியல் மாற்றங்களுக்கு
புதிய அகராதியில் தேடித் தேடி
காதல் என பழைய பெயர் வைத்தேன்!
நீயோ
கனவுகள் கொடுத்தாய் !
கண்களை எடுத்து கொண்டாய் .....
காதலோடு வாழ வைப்பாய் என்றிருந்தேன் ...
கவிதைகளோடு வாழ வைத்திருக்கிறாய்!
தொட்டாச் சிணுங்காக் காதல்
எனக்கு பார்வை கிடைத்ததன்
இதயத்தைத் தேடாதீர்கள்
கவிஞனாகி இருக்கிறேன்
நீ தூசு தட்டிவிட்ட
காதல் கோலங்கள்...
காதல் செய்தேன்
பிரமிடின் மடிப்புகள்
மேகம் தாண்டி வரும்
வெயில் இவளை தீண்டாமலிருக்க
தன் நிழலிலே தன்னை மறைக்கும் சூரியன்!
சுடுவதற்கு தடை
சத்யாவின் குட்டி டைரி is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
நான்...
- சத்யா
- புறவிசை தாக்கும்வரை ஓடுகின்ற ஒன்று ஓடிக்கொண்டே இருக்கும்.நிற்கின்ற ஒன்று நின்றுகொண்டே இருக்கும். இதுதான் நியூட்டன் கண்டறிந்த நிலைமம்.என் தாக்கமும் இது வழியே...எவரிடமும் வாதிட முடியாத... சொல்லிப் பகிர முடியா பின்னிக் குமையும் எண்ணச் சிக்கல்களை எளிமையாக என் எண்ண நடையில் சேர்த்துக் கோர்த்திருக்கிறேன் என் மன ஆறுதலுக்காக. நட்போடு சத்யா...
